بررسی وضعیت بی نزاکتی درک شده در پرستاران مراکز آموزشی درمانی شهر اردبیل

زمینه و هدف: یکی از رفتارهای مخرب در هر سازمان به ویژه در سازمان های بهداشتی- درمانی، بی نزاکتی در محیط کار است که می‫تواند منجر به پیامدهای منفی متعددی در نیروی انسانی شاغل و نیز ارائه خدمات شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین وضعیت بی نزاکتی درک شده در پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی شهر اردبیل انجام شد. روش کار: تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی شهر اردبیل (900 نفر) بودند. نمونه گیری به روش سرشماری انجام شد و تعداد 600 نفر از پرستاران، در مطالعه شرکت داده شدند. از پرسشنامه «بی نزاکتی در محیط کار گویدرز» جهت جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون تی مستقل، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS-24 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: از 600 پرستار شرکت کننده در مطالعه، 500 نفر (83/3%) زن بودند. یافته ها نشان داد که بیشترین بی نزاکتی درک شده توسط پرستاران از سوی پزشکان (0/94±3/63) بود و بی نزاکتی از طرف بیمار/خانواده (0/85±2/99)، بی‫نزاکتی عمومی (0/75±2/80)، سرپرستار یا سوپروایزر (0/85±2/75) و همکاران پرستار (0/69±2/71) در رده های بعدی قرار داشتند. همچنین آنالیز واریانس نشان داد که اختلاف میانگین نمرات بی نزاکتی درک شده از این منابع پنجگانه از نظر آماری معنی دار بود (0/001>p). نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش حاضر، پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی اردبیل، مورد بی نزاکتی گروه های مختلف نظیر پزشکان و بیماران قرار می‫گیرند. بنابراین ضروری است مدیران، رفتارهای بی نزاکت را شناسایی و از طرق مختلف از قبیل دوره های آموزش مداوم، رفع ابهام نقش و بهبود تصویر حرفه پرستاری در جامعه، آن را مرتفع سازند.